Wednesday, February 8, 2012

Coinneann an Cath

Bhuel, a chairde, is sibhse mo phobal Gaeilge amháin, fiú lag mar atá sé.
D'airigh mé uaim sibh!

Tá muid ag baint sult as an scolaíocht bhaile, agus tá mé lan sasta leis an cinneadh.
Bhí sé ceart dúinn, mar a déirfeá.
Tá sé deacair, cinnte, ó am go h-am, ach is breá liom ag foghlaim in éineacht léi, ag cabhrú léi, an baint atá agam lena cuid staidéar.

Ach níl muid ag caitheamh ár laethanta sa Ghaeilge mar a cheap mé ar dtús.
Tá mé fós ag múineadh na habhar acadúil as Béarla (uimhríocht, stair, litriú, Béarla, tíreolaíocht, ceol, sláinte, ealaín, srl), agus níl mé ag fáil mórán seans don Ghaeilge.

Bhuel, nuair a stop mé agus thosaigh ag smaoineamh in ionad ag gearán faoi, réadaigh mé gur féidir liom á úsáid le gleacaíochta (cé go bhfuil mé ag comhaireamh aríst 's aríst eile!), damhsa, 's má tá mé dílis leis i ngach idirghníomhaíocht eile, tá seans feabhsú ann - ach braitheann sé ormsa go háirithe.

Rinne muid tríd séasúr tirim i dtaca leis an Ghaeilge, nuair a bhí mé ag fás eolach ar an saol, sceideal, 's freagracht nua atá againn anois. Ach le smacht, tá deis foirfe fós ann.

Beidh dóchas agam go deo!