Wednesday, June 18, 2008

Amach ag siúl

Seo é mo bhóthar agus an cuan.


Nach álainn é, cruthú Dé? Tá ionadh orm faoin toghadh mór glás 's uaine atá ann. Cé nach bhfuil aon bándearg ann, nó dearg, tá sé fós suimiúil leis an speictream glásanna a thaispeáin do sult do shúile a bhaint astu.


Agus an aimsir chomh maith le déanaí, téimid amach ag siúl an cuid is mó den lá. B'fhéidir go dúirt mé cheana féin é seo: gabh mo leithscéal má dúirt. Mar atá sé slantiúil, spraoiúil, maith duinn. Bliana ó shin, ba é an leasainm Lupin Lane ar mo bhotharsa. Má gheobhaidh mé pictiúir maith de, cuirfidh mé suas anseo é.

Thosaigh mo cheolchoirmeacha agus is breá liom iad! Tá sé go hiontach a bheith ag seinm arís le daoine! Smaoinigh! Ach tá rud níos do-chreidte ( an bhfuil cead agam é sin a rá? Tá amhras orm go bhfuil...) ann: tá mé ag dul ar turas! Rachaidh mé go Halifax an deireadh seachtaine seo chugainn, agus tá an-sceitimíní orm faoi. Gabhfaidh mé na cailíní liom, agus beidh cruinniú ann le mo dluthchara ann agus a iníon. Ní dhearna mé turas mar seo le bliana anois- cuig bliana a bheith sainiúil. Beidh sé go maith a bheith amuigh sa domhain, rudaí 's daoine diffriúil a fheiceáil.

Tá Anna fós ag rá rudaí ar nós:
Mise: "An ndearna tú é?"
Anna: "Is dhearna."
Agus cé go freagraím leis an gramadach ceart í, coinneann sí ag labhairt micheart. B'fhéidir go aithreoidh sí agus í ag fás níos sine? Tá suil agam go aithreoidh! Ceaptar gur múinteóir uafasach mé! (cén chaoi go deirtear, it would be thought?)

Friday, June 13, 2008

Cén mí atá i gceist?

Tá duilleoga againn, i ndeireadh na dála. Buíochas le Dia!!

Agus anocht, thóg mé tine sa thinteán. Ní chreidim é. I lár mí Meitheamh, tá sé chomh fluich 's fuar go raibh orm tine a thógáil.

Níl tú i gKansas anois, a Thótó.

Tá an teach i bhfad níos teólaí anois, mar sin féin! Bainim sult as tine sa thintean, aon mí.


Gach bliain, deirim an rud céanna, tá an scéal céanna agam: is aoibhinn liom an samhradh anseo. Caitheann an Geimhreadh an foighne atá agam, agus nuair a tagann an t-Earrach, fásaim níos cantalach gach lá. Mar níl fíor Earrach againn anseo, i mo thuairim féin. Ní bhíodh blathanna againn, nó crainn faoi bhlath.
Ach ansin, tagann an Samhradh. Ligim osna agus tosnaíonn cuma sona a bheith le feiceáil orm arís.

Thursday, June 5, 2008

Suigh síos liom

Agus beidh cupán tae againn, nó caife: deoch éigin. Céard ab fhearr leat?
Bhuel, cá raibh mé? Cén fath nach raibh mé ag scríobh le tamaill fada anois?
Cúpla fath atá ann.
Bhí an teaglach go léir tinn le dhá seachtain.

Ach in fhírinne, bhí cotadh orm faoi mo chuid Gaeilge arís. Tá fhios agam, tá tú ag rá, get over it.
Tagaim leat. Ba bhreá liom á dhéanamh, ach uaireanta níl sé chomh éasca le sin. Bhí mé ag léamh blaganna eile, agus ag éisteacht le comhrá acadaimh Gaeilge faoin gramadach ardchéime agus polataíocht, agus bhí siad chomh ard ós mo chionn mhothaigh mé íochtarach. Cheap mé, cén chaoi go cheap mé gurb fhéidir liom múineadh Gaeilge do mo chlainn? An labhróidh siad ar nós hicks le Gaeilge uafasach? Bhuel, in fhírinne, b'fhéidir. Ach tá mé ag tabhairt dóibh gach rud gur féidir liom, agus cé nach mbeidh siad líofa, beidh siad exposed chun teanga agus cultúr eile, agus tá sé thar barr don a n-intinn, agus iad ag fás 's ag foghlaim.

Ag déireadh an lae, rachaidh an teanga chun sochair dóibh, murab fhéidir leo léamh, scríobh, nó cúpla focal a labhairt. Anois, déanfaidh mé mo dhícheall an imní a stopadh ag teacht orm.

Gan imní, gan náire, gan faitíos, labhair an teanga, agus bí sona gur féidir liom á dhéanamh.
Sin é inniu.