Crosta.

Bhuel, níl dairíre, mar tá na grian go hárd sa spéir arís agus tá athas an domhain orm faoi sin! Bhí an aimsir i bhfad ro-scamailleach le déanaí. Murabh fhéidir liom troid leo, bheinn. Bhí siad ag cur faoi gruaim mé.

Bhi me beagnach crosda nach raibh aon seans agam a scriobh le beagnach dha mhi.

Ach anois! Grian! Solas! Teas! Aoibh sasta, i ndéireadh na dála.

Níl sé suimiúil d'aon duine eile, ach cúpla lá ó shin, bhí Jenny agus Niamh ar Bog Stop! Ni mise ata i gceist, ach daoine eile le na ainmeacha céanna. Cheap m'intinn paistiuil go raibh sé greannmhar.

Ar aghaidh chun scéal nios suimiúil na an aimsir agus ainmeacha na daoine ar an teilifis: bhí seans agam labhair le fear ó Chonamara cúpla seachtain ó shin! Cén chaoi? Cén ait? Thainig sé go dti mo cheolchoirm.

(Gabh mo leithsceal. Stop mo riomhaire amadach ag déanamh na fadai go léir- anois, ta ♂♀ agus ♪ agam nuair a déanaim iarracht na fadai a chur. Cén fath? Nil cliú ar bith agam. )

Ar aon nos, bhi comhra Gaeilge agam le Gaeilgeoir fasta, agus beo! Ni raibh me ar an nguthán, no an idirlion! Do-chreidte. Nil moran seans cosúil le sin agam! Bhain mé an sult as. Agus an seachtain i ndiadh sin, thug mé pacaiste sa phost uaidh! Bhi taifeadadh ceol tradisiunta agus litir sa chludach. Nach deas! Bhi se an spreaguil comhra a ghlacadh, agus b'fhéidir liom esan a thuiscint, agus b'fhéidir leis mise a thuiscint. B'fhéidir nach bhfuil cuma tabhachtach no speisialta ar an sceal sin, ach da mbeadh tú féin i m'ait, tuigeadh tú.

Nil sé deacair mise a spreagadh. Is maith an rud sin.