An ábhar is minic le feiceáil anseo: paistí: liomsa, agus le daoine eile. Tar éis ag féachaint ar bpaiste daoine eile, cuirfidh mé cúpla griangraf nua de mo chlainn féin. Ag fás i gcónaí, níos luachmhar, daor do mo chroí.
Seo Niamh, le dreach beagnach fiáin, ach gleoite fós go deimhin.
Anna anseo, álainn, mar atá sí go deo. Nach bhfuil a gruaig go hálainn?
Agus go deireanach, mé féin, le mo seanchara, an fhidil. Cé go bhfuil an griangraf seo beagnach cáisiúil, tá sé deireanach - an deireadh seachtaine seo chaite.
Beidh ceann agat de m'fhear chéile mar féirin Nollag. Fiú scrios mé an iontas. Ansin, beidh an bailiú go léir agat.
Muise agus muid ag caint faoi Nollaig, ní chreidim go bhfuil mí na Nollag ann cheana! An bhfuil aon duine liom? Céard a tharla leis an bhFómhair? Is dóigh le m'intinn go bhfuil Meán Fómhair fós ann. Tá sí trí chéile. Tá fhios agam an fadhb mar sin féin: an céim. Tá sé fós i bhfad ro-the. Is féidir linn imirt sa phairce anseo gan caitheamh ach geansaí (thart na héadaí eile, ar ndóigh, na bí amaideach). Níl orainn cotaí a chaitheamh fós - ach i mí na Nollag?? In Alba Nua??? Tá global warming le mhothú b'fhéidir?
Is aoibhinn liom a bheith i mo mháthair. Is é an post is fearr liom ar domhain don am seo, cé go bhfuil uaireanta ann go gheofá mé ag tarraingt an cuid gruaig atá fagtha ar mo chloigeann tar éis á iompar i rith naoi mí agus iad a thabhairt, amach. Fós, tá miongháire orm an cuid is mó den am. Múineann siad mé chomh minic mar a múinimse iadsan. Is gaol an-suimiúil é.
No comments:
Post a Comment